Filosoferend tijdens mijn hardloopronde van vanochtend overdenk ik de tijd waarin we ons nu bevinden. Het kernwoord waar ik op kom is: contrast. Want wat een contrast is het leven nu, in vergelijking met – laten we zeggen – een maand geleden. Het overweldigt me hoe snel doelen en prioriteiten, waar je vele sociale activiteiten voor af zou zeggen, kunnen vervagen. Ik geef je enkele voorbeelden.
Mijn persoonlijke doel als fanatieke amateurloper was de Alfa Laval Stevensloop dit jaar. Een half jaar lang heb ik specifiek naar deze race toe getraind, om minstens enkele minuten van mijn oude halve marathonrecord af te snoepen. Bovendien zou tijdens deze race het Run2Day racingteam gelanceerd worden. Een hele tijd hebben we met het team, ambassadeurs uit Arnhem en Nijmegen, toegewerkt naar deze lancering. Mooie plannen werden gemaakt, wedstrijden en weekenden gepland. Dit staat nu even on hold. Contrasterend leren we elkaar nu via online kanalen kennen, om zo als team toch verder te groeien, en er ‘te staan’. Eveneens een bijzondere ervaring.

Maar nu alle wedstrijddoelen weg zijn gevallen, voelt het volgen van een strak trainingsschema ook als onbelangrijk. Hardlopen speelt op dit moment een hele andere rol in mijn leven. Ik werk als arts op de Intensive Care, we werken gehele dagen in isolatiepakken met dikke maskers op en maken heftige dingen mee. Het is een kleine, intense wereld. Hardlopen vormt hierbij een prachtig contrast; het brengt me terug op de grond, laat me frisse lucht uitademen, en toont me de vrijheid van het buiten zijn. Even het hoofd leegmaken van de dingen waar je dagelijks mee te maken krijgt.

Ik voel me als zorgverlener erg gesteund door alle lieve berichten die ik lees en krijg. Voor jullie wens ik veel gezondheid en veiligheid toe, en blijf lekker rennen, geniet van het mooie weer! 😊 Dan kunnen we ons hopelijk spoedig weer ‘zorgen’ maken over welke activiteiten en wedstrijden we wel en niet kunnen passen in ons schema 😉

Liefs, Ilse